"Humor is een wagen: hij laat je het onbereikbare uiten zonder te choqueren": Caroline Vigneaux transformeert haar wonden in lachen in In Vigneaux Veritas

Het podium is zijn rechtszaal, lachen zijn beste wapen. In Vigneaux Veritas is geen simpele one-womanshow: het is een collectieve waarheidssessie, waarbij we evenveel lachen als we onszelf herkennen. Te zien in het Galli-theater in Sanary-sur-Mer, op dinsdag 13 mei, en in Anthéa in Antibes, op donderdag 15 mei en vrijdag 16 mei. Tussen de lachbuien door gooit ze waarheden alsof ze stenen in een vijver gooit. Nadat ze de laatste Molières-ceremonie op stelten zette met haar bijtende humor, heeft de actrice die Rachida Dati tijdens de ceremonie informeel aansprak, nog maar één doel: mensen ondanks alles aan het lachen maken. De kans om te ontdekken hoe deze humoristische koorddanser trauma omzet in collectieve catharsis.

In In Vigneaux Veritas worden intieme en persoonlijke thema’s behandeld. Waarom heb je besloten ze nu te delen?

Ik sta op de top van de berg. Vroeger, als we klommen, durfden we niet alles te zeggen, uit angst voor het oordeel. Daarna, bergafwaarts… we kunnen het ons niet meer herinneren! Nu ik toegang heb tot beide generaties, is het tijd om een ​​verbinding te creëren door de waarheid te vertellen. Sommige zijn licht, zoals cornflakes die door een dokter zijn bedacht als medicijn tegen masturbatie, en andere zijn zwaarder, zoals de dood van mijn vader en de verkrachting en twee seksuele aanvallen die ik heb meegemaakt. Ik heb het mijn moeder en zonen al voor de première verteld, zodat ze er op het podium niet achter zouden komen. Maar ik wil dat het grappig is, want erom lachen is de macht terugwinnen.

Hoe vind je de balans tussen lichte en serieuze onderwerpen?

Het is een schrijfproject waar ik twee jaar aan heb gewerkt. Om over verkrachting te praten zonder in pathos te vervallen en het publiek te verliezen, heb je ruimte en luchtige onderwerpen nodig. Vrouwelijke ejaculatie bijvoorbeeld, daar noem ik een absurd taboe over. Op een dag zat mijn moeder in het publiek en ze lachte. Ik zou dit nooit ter sprake hebben gebracht tijdens de lunch op zondag. Humor is een wagen: het zorgt ervoor dat je het onbereikbare kunt zeggen zonder te choqueren.

Voor de tweede keer dit jaar was jij de ceremoniemeester van Molières. Wat is het verschil tussen trainen en presteren?

Normaal gesproken sta ik op het podium om mijn publiek te laten lachen. Daar sta ik dan, op het podium, om prijzen uit te reiken, om degenen die er een hebben gekregen te feliciteren en om met humor degenen te troosten die er geen hebben gekregen - en dat zijn er nogal wat. Houd er rekening mee dat naarmate de ceremonie vordert, de ruimte zich vult met verliezers en chagrijnige mensen. De uitdaging is om ze, ondanks alles, aan het lachen te maken. Cultuur heeft subsidies nodig, maar vooral toeschouwers die van hun bank af komen om liveoptredens te bezoeken. De Molières zijn een spektakel dat u zin ​​geeft om naar het theater te gaan.

U hebt het vaak over vrouwen gehad. Hoe zie je de evolutie van het feminisme vandaag de dag?

Tot voor kort was ik een zeer optimistische feminist. Maar op dit moment is mijn optimisme de bodem ingeslagen. Soms moet ik mezelf afsluiten van het nieuws en de realiteit van de wereld, zodat ik niet in een enorme angstaanval terechtkom. We zijn allemaal een beetje buiten adem door wat er allemaal gebeurt, en ik denk dat humor goed is. We zitten allemaal in dezelfde ruimte, we kennen elkaar niet, maar we lachen samen en zusterschap is voor mij essentieel.

Wat zijn je plannen na deze tour?

Ik besloot Le Cid van Corneille te herschrijven, geheel in Alexandrijnse verzen en in de taal van vandaag, om tieners aan te moedigen klassiek theater te ontdekken en ervoor te zorgen dat de ouders die hen begeleiden zich niet vervelen. Het doel is om de prachtige verzen van Pierre Corneille te introduceren. Ik heb er veel bewaard en ook enkele herschreven. Het is heel leerzaam, want je leert wat een alexandrijn is, een strofe en zelfs waar het stuk vandaan komt. En dat allemaal terwijl je plezier hebt!

Meer informatie

Dinsdag 13 mei in het Galli Theater in Sanary-sur-Mer en donderdag 15 mei en vrijdag 16 mei in Anthéa in Antibes. Prijzen: van 13 tot 42 euro.